عید هم با همه دردسر هاش گذشت دنبال یه ساعت وقت خالی بودم تا زبانم افت نکنه حالا مگه کسی درک میکنه امتحان دارم یعنی چی خلاصه منم تمام عید نشستم خونه و درس خوندم .
هم سلولی (همسرم) هم هر جا می خواست بره خودش تنها با اون یکی هم سلولی (پسرم) می رفت .
چند وقته که شنیدم قوانین فدرال ممکنه تغییر کنه از دو سال پیش که قانون ۳۸ رشته اومد ما دویدیم و دویدم تا مشمول این قانون بشیم حالا که تازه داره شرایط جور میشه باز یه چیز جدید معلوم نیست باز باید بدویم و بدویم . آخه تا کی باید دنبال این زندگی دوید و به هیچ جا نرسید نکنه این روزنه نور آزادی سرابی بیش نیست خدایا اسارت تا کی ؟
یک ماه مونده به امتحان ایلتس دوباره معلم خصوصی گرفتم اون قبلی بنده خدا از فرط گرسنگی دیگه نای درس دادن نداشت این اواخر دیگه هیچ مطلب جدیدی نمی گفت و تا می تونست وقت کشی می کرد البته چیز جدیدی هم نیست یه سری کتاب هم برای تقویت رایتینگ و لیسینینگ که خیلی اشکال دارم گرفتم کارم هم فعلا پروژه ای انجام می دم تا وقت بیشتری برای زبان داشته باشم درامدم کم شده از شما چه پنهان که از همه چیز دارم می زنم تا پول زبان و مدارک و تمکن مالی و مانی اوردر و .... جور بشه خلاصه برای همه عاشقان آزادی و کسانی که راه فراری از این زندان مخوف اندیشیده اند آرزو ی موفقیت می کنم